Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen over wat deze term nu precies inhoudt. Hoewel ik er vanuit kan gaan dat de meeste bezoekers van het Arsenaal wel zullen begrijpen wat ik er nu eigenlijk precies mee bedoel, heb je altijd wel van die mensen die dus nooit of nauwelijks in het Arsenaal komen! Je kunt de term natuurlijk heel eenvoudig uit elkaar halen en dan tot de conclusie komen dat het niets anders inhoudt dan de hele dag maar op je lamme reet in het Arsenaal zitten. Dat is dan denk ik ook wel de hoofdgedachte achter dit lammen, of is het hangen (daar ben ik het zelf dus ook nog niet helemaal over eens)? Maar zelf heb ik in ieder geval wel het idee dat er meer achter zit dan dat zitten en alleen maar lammen.

Om even een voorbeeld te geven: een vrijdagje of wat terug (na het SvS-feestje) zat ik zoals gewoonlijk weer eens in het Arsenaal. Vreemd he... Nee, niet echt eigenlijk. Het enige wat ik kwam doen op het Arsenaal was een aantal mensen mededelen in welke staat ik me op dat moment bevond. Oftewel, tot de conclusie komen dat ik die avond ervoor toch wel aardig wat op had en ik wel in staat was om naar het Arsenaal te komen (wat toch al gauw een minuutje of vijftien lopen is. Uhmm, maak daar maar dertig van, aangezien mijn toestand niet al te geweldig was) maar dus niet in staat om ook maar enige poging te ondernemen om van het Arsenaal naar het station te gaan. En dat bedoel ik dus met dat het niet zomaar een beetje lammen is op een nogal gaar rietachtig stoeltje.

Hierbij moet ik wel effe de kanttekening plaatsen dat die gaarheid van die stoeltjes voornamelijk te maken heeft met het jarenlang gepulk door medestudenten aan die dingen. Wat misschien later (in de toekomst of zoiets) opgevat zou kunnen worden als "massa-kunst" . Kunst die door de jaren heen ontstaan is uit het gedrag dat studenten tonen tijdens het bijkomen van al hun zware alledaagse lasten.

Maar goed, voordat ik verder afdwaal... Om maar weer terug te komen op de hangsfeer in het Arsenaal... Na enig nadenken (ja, dat is zo nu en dan ook nog steeds wel eens nodig. Je moet die arme grijze massa tenslotte zo nu en dan toch aan het werk zetten) ben ik tot de conclusie gekomen dat er toch wel een soort van magische kracht moet zijn die onze arme zieltjes maar keer op keer weer naar het Arsenaal weet te lokken. Hoe krijgen anders jaarlijks tientallen studenten het voor elkaar om maar doelloos in het Arsenaal aanwezig te zijn. En het wordt alleen maar lastiger om me verder toe te wijden tot dit onderwerp, omdat ik zelf ook tot diegenen behoor die betoverd zijn door die kracht. Het is ook wel vreemd als je nagaat dat die stoeltjes nou ook weer niet bepaald de meest comfortabele stoelen zijn. En dan toch hang je er elke dag maar weer. Het is zelfs af en toe zo erg dat je gewoon naar het Arsenaal komt omdat je verder toch niet echt veel te doen hebt of misschien ook wel, maar dat dan uiteindelijk toch niet doet. Wat kan nietsnutten toch lekker zijn! Je kunt natuurlijk altijd de smoes gebruiken van "even mijn sociale contacten versterken", of zoiets van "laat ik nog eens even in de bieb van het Arsenaal gaan kijken", en als je er dan eenmaal bent en je weer weggaat (ja, je moet wel want hij sluit om een uurtje of vijf... he, wat jammer nou!) je erachter komt dat je nog geen stap in de bieb bent geweest, of erger nog, je de eerste verdieping van het Arsenaal om een of andere vage rede niet hebt weten te bereiken. Wat een ellende! Maar ondanks dat alles geeft het je op een of andere manier toch wel een relaxed gevoel. Waarom zou je anders elke dag maar weer terugkeren?

Je gaat er zitten, praat met mensen, hangt een beetje, praat weer eens wat... en dan is het alweer ineens vier uur verder. Maar op het moment dat je er zit, heb je vaak wel het gevoel van: "ik zit hier eigenlijk best wel GOED!". Maar achteraf merk je wel dat je de hele tijd hebt zitten lammen. Niet dat je dat niet door hebt als je er zit, maar dan blijf je jezelf overtuigen dat je dadelijk wel actie gaat ondernemen. Of in ieder geval poogt iets te gaan doen. Maar dan komt het. Je staat weer buiten het Arsenaal, alle magie is verdwenen, en dan... Ja, dan kom je maar tot één conclusie: "Klatsj, ik heb weer lekker een dagje weggelamd in het Arsenaal. Shit. Weer een dagje weggegooid in mijn leven!". Je hebt het door en belooft aan jezelf dat je de volgende keer niet zo lang in het Arsenaal blijft lammen. Om dat allemaal nog eens te herhalen als je er de volgende dag weer komt. Het is net een cirkel, er lijkt geen eind aan te komen en er komt ook geen eind aan.

Maar zo negatief wil ik er zelf eigenlijk ook niet tegenaan kijken. Er moet vast wel iets goeds te halen zijn uit al dat lammen... Hmmmm... Even denken hoor... Dit is toch wel een vraag die zich moeilijk laat oplossen. Nee, ik denk toch niet dat het je uiteindelijk iets oplevert, dat hangen. Hoe graag ik ook zou willen dat het wel zo zou zijn.

Wat me verder wel opvalt tussen al die lammende figuren is dat er de laatste jaren wel meer onderling wordt gelamd. Dat wil zeggen tussen de oudere- en jongerejaars. Op zich is dit geen slecht teken, integendeel, ik moedig het zelfs aan. Zo kan er ooit misschien nog een groep uit voortvloeien die het hangen perfectioneert. Zo zouden de oudere hangers onder ons misschien nog iets kunnen leren van de jongere generatie en vice versa natuurlijk.

Om nog even terug te komen op de leken onder het lammen. Ik denk dat ik toch wat duidelijker zou moeten zijn in het omschrijven van wat Arsenaalhangen nu eigenlijk inhoudt. Wacht, voordat ik hier verder op inga... Ik ben eruit: ik denk dat ik neig naar de voorkeur voor het woord Arsenaalhangen, want hangen kun je zeker in het Arsenaal, maar lammen doe je per slot van rekening toch echt wel op een bank. Hoewel je ook kunt hangen op een bank natuurlijk. Genoeg daarover. Verder met die uitleg voor leken. Hoewel ik de kans wel vrij klein acht dat er mensen zijn die dit lezen en denken: "Waar heeft -ie het toch allemaal over?". Nou, daar wilde ik dus net aan gaan beginnen. Het Arsenaal is zo'n plek waar voornamelijk studenten komen. Het is een soort gezamelijke uitrusthoek. In dit geval denk ik meer aan een uitrustbinnenplaatsje, aangezien het meer weg heeft van een overdekte tuin dan een studiehoek. Er staan een aantal tafeltjes met inderdaad bijpassende stoeltjes. En omdat het gebouw bedoeld is voor Koreanisten, Sinologen en Japanologen, zitten die er ook wel geregeld. Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik voornamelijk mensen ken die Japans studeren. Wat een verrassing! En om dus uiteindelijk mijn uitleg af te maken zonder dat ik afdwaal, zit men dus geregeld tussen de college-uren in in het Arsenaal om de tijd te verdrijven.

Ik denk dat het tijd wordt om een einde te breien aan dit korte, maar misschien enigzins verhelderende betoog. Want net zoals de uren die er voorbijgaan in het Arsenaal zou ik ook uren kunnen vullen met alleen maar geouwehoer over eigenlijk helemaal niets. Hee... Wacht eens even.. Ik had het er eerder toch over dat het niets opleverde al die tijd in het Arsenaal. Het heeft me wel degelijk wat opgeleverd, dat lammen in het Arsenaal. Je kunt namelijk wel, nadat je een aantal jaartjes in het Arsenaal hebt doorgebracht, een hele hoop lullen zonder eigenlijk ook maar echt iets zinnigs te vertellen. Kijk eens aan. Maar goed ik dwaal voor de zoveelste keer af.

Ik denk dat ik het toch wel aan kan raden om zo nu en dan eens een dagje in het Arsenaal te komen lammen. Zeker ook voor sommige eerstejaars die hun gezicht nauwelijks of, zeg maar, helemaal niet laten zien. Het is tenslotte toch ook weer sund (=zonde) om de hele dag alleen maar in de boeken te zitten. Misschien bestaat er wel zoiets als de gouden middenweg, wie weet. In ieder geval wilde ik iedereen veel plezier wensen met de studie en tot in het Arsenaal misschien? Pepijn Damen (je weet wel, die lange kletskous met op de foto's de groene trui)

Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen over wat deze term nu precies inhoudt. Hoewel ik er vanuit kan gaan dat de meeste bezoekers van het Arsenaal wel zullen begrijpen wat ik er nu eigenlijk precies mee bedoel, heb je altijd wel van die mensen die dus nooit of nauwelijks in het Arsenaal komen! Je kunt de term natuurlijk heel eenvoudig uit elkaar halen en dan tot de conclusie komen dat het niets anders inhoudt dan de hele dag maar op je lamme reet in het Arsenaal zitten. Dat is dan denk ik ook wel de hoofdgedachte achter dit lammen, of is het hangen (daar ben ik het zelf dus ook nog niet helemaal over eens)? Maar zelf heb ik in ieder geval wel het idee dat er meer achter zit dan dat zitten en alleen maar lammen.

Om even een voorbeeld te geven: een vrijdagje of wat terug (na het SvS-feestje) zat ik zoals gewoonlijk weer eens in het Arsenaal. Vreemd he... Nee, niet echt eigenlijk. Het enige wat ik kwam doen op het Arsenaal was een aantal mensen mededelen in welke staat ik me op dat moment bevond. Oftewel, tot de conclusie komen dat ik die avond ervoor toch wel aardig wat op had en ik wel in staat was om naar het Arsenaal te komen (wat toch al gauw een minuutje of vijftien lopen is. Uhmm, maak daar maar dertig van, aangezien mijn toestand niet al te geweldig was) maar dus niet in staat om ook maar enige poging te ondernemen om van het Arsenaal naar het station te gaan. En dat bedoel ik dus met dat het niet zomaar een beetje lammen is op een nogal gaar rietachtig stoeltje.

Hierbij moet ik wel effe de kanttekening plaatsen dat die gaarheid van die stoeltjes voornamelijk te maken heeft met het jarenlang gepulk door medestudenten aan die dingen. Wat misschien later (in de toekomst of zoiets) opgevat zou kunnen worden als "massa-kunst" . Kunst die door de jaren heen ontstaan is uit het gedrag dat studenten tonen tijdens het bijkomen van al hun zware alledaagse lasten.

Maar goed, voordat ik verder afdwaal... Om maar weer terug te komen op de hangsfeer in het Arsenaal... Na enig nadenken (ja, dat is zo nu en dan ook nog steeds wel eens nodig. Je moet die arme grijze massa tenslotte zo nu en dan toch aan het werk zetten) ben ik tot de conclusie gekomen dat er toch wel een soort van magische kracht moet zijn die onze arme zieltjes maar keer op keer weer naar het Arsenaal weet te lokken. Hoe krijgen anders jaarlijks tientallen studenten het voor elkaar om maar doelloos in het Arsenaal aanwezig te zijn. En het wordt alleen maar lastiger om me verder toe te wijden tot dit onderwerp, omdat ik zelf ook tot diegenen behoor die betoverd zijn door die kracht. Het is ook wel vreemd als je nagaat dat die stoeltjes nou ook weer niet bepaald de meest comfortabele stoelen zijn. En dan toch hang je er elke dag maar weer. Het is zelfs af en toe zo erg dat je gewoon naar het Arsenaal komt omdat je verder toch niet echt veel te doen hebt of misschien ook wel, maar dat dan uiteindelijk toch niet doet. Wat kan nietsnutten toch lekker zijn! Je kunt natuurlijk altijd de smoes gebruiken van "even mijn sociale contacten versterken", of zoiets van "laat ik nog eens even in de bieb van het Arsenaal gaan kijken", en als je er dan eenmaal bent en je weer weggaat (ja, je moet wel want hij sluit om een uurtje of vijf... he, wat jammer nou!) je erachter komt dat je nog geen stap in de bieb bent geweest, of erger nog, je de eerste verdieping van het Arsenaal om een of andere vage rede niet hebt weten te bereiken. Wat een ellende! Maar ondanks dat alles geeft het je op een of andere manier toch wel een relaxed gevoel. Waarom zou je anders elke dag maar weer terugkeren?

Je gaat er zitten, praat met mensen, hangt een beetje, praat weer eens wat... en dan is het alweer ineens vier uur verder. Maar op het moment dat je er zit, heb je vaak wel het gevoel van: "ik zit hier eigenlijk best wel GOED!". Maar achteraf merk je wel dat je de hele tijd hebt zitten lammen. Niet dat je dat niet door hebt als je er zit, maar dan blijf je jezelf overtuigen dat je dadelijk wel actie gaat ondernemen. Of in ieder geval poogt iets te gaan doen. Maar dan komt het. Je staat weer buiten het Arsenaal, alle magie is verdwenen, en dan... Ja, dan kom je maar tot één conclusie: "Klatsj, ik heb weer lekker een dagje weggelamd in het Arsenaal. Shit. Weer een dagje weggegooid in mijn leven!". Je hebt het door en belooft aan jezelf dat je de volgende keer niet zo lang in het Arsenaal blijft lammen. Om dat allemaal nog eens te herhalen als je er de volgende dag weer komt. Het is net een cirkel, er lijkt geen eind aan te komen en er komt ook geen eind aan.

Maar zo negatief wil ik er zelf eigenlijk ook niet tegenaan kijken. Er moet vast wel iets goeds te halen zijn uit al dat lammen... Hmmmm... Even denken hoor... Dit is toch wel een vraag die zich moeilijk laat oplossen. Nee, ik denk toch niet dat het je uiteindelijk iets oplevert, dat hangen. Hoe graag ik ook zou willen dat het wel zo zou zijn.

Wat me verder wel opvalt tussen al die lammende figuren is dat er de laatste jaren wel meer onderling wordt gelamd. Dat wil zeggen tussen de oudere- en jongerejaars. Op zich is dit geen slecht teken, integendeel, ik moedig het zelfs aan. Zo kan er ooit misschien nog een groep uit voortvloeien die het hangen perfectioneert. Zo zouden de oudere hangers onder ons misschien nog iets kunnen leren van de jongere generatie en vice versa natuurlijk.

Om nog even terug te komen op de leken onder het lammen. Ik denk dat ik toch wat duidelijker zou moeten zijn in het omschrijven van wat Arsenaalhangen nu eigenlijk inhoudt. Wacht, voordat ik hier verder op inga... Ik ben eruit: ik denk dat ik neig naar de voorkeur voor het woord Arsenaalhangen, want hangen kun je zeker in het Arsenaal, maar lammen doe je per slot van rekening toch echt wel op een bank. Hoewel je ook kunt hangen op een bank natuurlijk. Genoeg daarover. Verder met die uitleg voor leken. Hoewel ik de kans wel vrij klein acht dat er mensen zijn die dit lezen en denken: "Waar heeft -ie het toch allemaal over?". Nou, daar wilde ik dus net aan gaan beginnen. Het Arsenaal is zo'n plek waar voornamelijk studenten komen. Het is een soort gezamelijke uitrusthoek. In dit geval denk ik meer aan een uitrustbinnenplaatsje, aangezien het meer weg heeft van een overdekte tuin dan een studiehoek. Er staan een aantal tafeltjes met inderdaad bijpassende stoeltjes. En omdat het gebouw bedoeld is voor Koreanisten, Sinologen en Japanologen, zitten die er ook wel geregeld. Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik voornamelijk mensen ken die Japans studeren. Wat een verrassing! En om dus uiteindelijk mijn uitleg af te maken zonder dat ik afdwaal, zit men dus geregeld tussen de college-uren in in het Arsenaal om de tijd te verdrijven.

Ik denk dat het tijd wordt om een einde te breien aan dit korte, maar misschien enigzins verhelderende betoog. Want net zoals de uren die er voorbijgaan in het Arsenaal zou ik ook uren kunnen vullen met alleen maar geouwehoer over eigenlijk helemaal niets. Hee... Wacht eens even.. Ik had het er eerder toch over dat het niets opleverde al die tijd in het Arsenaal. Het heeft me wel degelijk wat opgeleverd, dat lammen in het Arsenaal. Je kunt namelijk wel, nadat je een aantal jaartjes in het Arsenaal hebt doorgebracht, een hele hoop lullen zonder eigenlijk ook maar echt iets zinnigs te vertellen. Kijk eens aan. Maar goed ik dwaal voor de zoveelste keer af.

Ik denk dat ik het toch wel aan kan raden om zo nu en dan eens een dagje in het Arsenaal te komen lammen. Zeker ook voor sommige eerstejaars die hun gezicht nauwelijks of, zeg maar, helemaal niet laten zien. Het is tenslotte toch ook weer sund (=zonde) om de hele dag alleen maar in de boeken te zitten. Misschien bestaat er wel zoiets als de gouden middenweg, wie weet. In ieder geval wilde ik iedereen veel plezier wensen met de studie en tot in het Arsenaal misschien?